Suomi dag 8

Vandaag zouden we samen met Erja en haar zusje Elisa. naar een groot natuurpark gaan. Hier gingen we met de auto naartoe. We hebben een route gelopen van meer dan 2.4 km. We gingen heuvel op en heuvel af. Marit en Margriet zijn beide een paar keer onderuit gegaan. Gelukkig niks gebroken! Het was extreem glad op trappertjes en heuveltjes. Ik had extra grip door spikes die ik onder m'n schoenen had gebonden. Ook mijn sterrenbeeld weegschaal heeft me waarschijnlijk geholpen in balans te blijven en niet te vallen!
Er was een hele grote trouwbrug waar we overheen moesten. Hier had je echt geweldig zicht over het bevroren meer. Aan de brug waren heel veel slotjes bevestigd, dat zag er erg leuk uit! De brug wiebelde wel erg als je er overheen liep. Toen we allemaal over de brug waren gekomen gingen we het pad volgen tot we bij een leuke pauzeplek kwamen. Hier hebben we even wat gedronken en een koekje gegeten. Toen was het tijd voor een sneeuwballengevecht! Het was een gevecht tussen leven en dood. Uiteindelijk waren we moe van het sneeuwballen gooien. En besloten we verder te lopen. De natuur was echt heel erg mooi! Allemaal gigantische bomen stenen en heuvels. Er waren ook hele lange ijspegels! Volgens mij waren ze heel erg scherp en zou je ze kunnen gebruiken om speer te werpen. Na een heel end te hebben geploeterd door de sneeuw kwamen we op een doodend uit. We zouden verder kunnen over het ijs. Maar de meerderheid stemde voor dezelfde weg terug. Ik had wel over het ijs terug willen gaan, maar ik vond het ook geen probleem om dezelfde weg terug te manoeuvreren. Op de terugweg kwamen we weer langs dezelfde pauzeplek waar we eerder wat hadden gegeten en gedronken. Er was ook een plek waar je overdekt een kampvuurtje kon stoken en wat warm kon worden. Dit gingen we doen, maar daarvoor moesten we eerst wat hout hakken. Er stond een klein hutje met hout aan de overkant van het overdekte hutje. Met het hout probeerden we een vuurtje aan te krijgen. Het vuur bleef helaas niet aan. Een paar keer dachten we dat het echt aan was. Maar dan ging het net zo makkelijk na 2 minuten weer uit. Gelukkig kwamen er twee wandelaars met een soort tennisrackets onder hun voeten aangewandeld. Zij wouden ons wel even helpen om het vuurtje aan te krijgen. Dat waren echt professionals! Ze hadden binnen 2 minuten een vuurtje gemaakt. Daarna vertrokken de wandelaars weer. Finnen zijn wel heel erg sociaal. Erja en Elisa hadden samen lekkere snacks gemaakt om samen op te eten. We kregen echte Finse cakejes met bosbessen en almond. Ook was er chocomelk om op te warmen. Ze hadden echt aan alles gedacht! Zelfs marshmallows! Deze gingen we roosteren aan lange takken. Ik had een tak met een splitsing aan het uiteinde. Dus ik kon twee marshmallows tegelijk roosteren. We hadden het echt heel gezellig en ik kwam erachter dat er over twee weken een cosplay event is in de buurt. Helaas gaan we dan net naar Helsinki dus dan kan ik niet gaan. Gelukkig is Helsinki vast ook heel leuk om naartoe te gaan!
We zouden na de wandeling nog naar Carpo gaan. (een vriendin van Erja en Elisa) Maar we waren zo moe van het wandelen en we voelden ons best wel bevroren. Dus we besloten om een andere keer naar Carpo te gaan. Carpo is hetzelfde meisje dat ons liet zien hoe we sieraden moesten maken.
Toen we weer terug waren in de dorms rook mijn haar helemaal naar de rook van het kampvuurtje. Ik voel me nu een beetje een gerookte zalm. Vanavond maar weer haren wassen!
Moi moi!